Η απεργία όλων των μεταφορικών μέσων (πλην ταξί) δεν φάνηκε ικανή να κρατήσει τους Αθηναίους μακριά από τους Xaxakes και την πρώτη εμφάνισή τους μετά από πολλά χρόνια στην πρωτεύουσα. Οι προειδοποιητικές βολές είχαν πέσει στο party της Athens Voice (το review μας, εδώ) τρεις μήνες πριν, όπου οι Xaxakes είχαν προσφέρει στο αθηναϊκό κοινό μία συμπυκνωμένη αλλά εντυπωσιακή εμφάνιση στηριγμένη κυρίως στο περσινό τους δίσκο 'Το Valse Των Ελαφιών'.Ωστόσο, το γεμάτο (στα όρια του sold out) Fuzz Club ήταν μία ευχάριστη έκπληξη που θα ήταν λάθος να πιστώσουμε στη (για τα ντόπια ήθη) χαμηλή τιμή των 15 ευρώ, αλλά στη φύση και τη συνέπεια της μπάντας: η πρόσφατη έκρηξη δημιουργίας νέων ελληνικών συγκροτημάτων έδειξε ότι πλέον έχουμε πολλές μπάντες που μπορούν να κοπιάρουν τους Bloc Party, αλλά καμία που να πλησιάζει την απόλυτη pop αθωότητα που προσφέρουν οι Θεσσαλονικείς. Και το σημαντικότερο: ακόμα δεν έχει γεννηθεί ο διάδοχος του Γιάννη Νάστα...
Οι Xaxakes δεν ήταν ποτέ group των LPs: τόσο το 'Casanova' (2000) όσο και το περσινό 'To Valse των ελαφιών' παραμένουν εξαιρετικά άνισα LP που μας άφησαν ανικανοποίητους. Ήταν πάντα όμως ένα group των singles και των live, κάτι που το απέδειξαν και χθές στο Fuzz.
Το εναρκτήριο 'My Way' στιχουργικά αποτελεί την καλύτερη περίληψη της κοσμοθεωρίας τους: κάνουν κάτι πρωτότυπο με το δικό τους τρόπο ('And more, much more than this I did it my way'). Σημειολογικά, είναι ένα track που έχει ερμηνευθεί από τον Elvis και τον Frank Sinatra μέχρι τους Sex Pistols, όλοι τους επιρροές και εμμονές του group. Αλλά φόρος τιμής στους ήρωές τους αποτελούσε και καθεμία από τις (τουλάχιστον) τέσσερις συνολικά διασκευές τους: το glam rock του Marc Bolan και των T-Rex του ('20th Century Boy'), τη διάνοια του David Bowie, ('Heroes') και της αυτοκαταστροφικότητας του Lou Reed ('Walk On The Wild Side') με το τελευταίο να εφάπτεται απόλυτα στο μουσικό τους στυλ σε μία full-σαξόφωνο εκτέλεση.
Αλλά και ποιος μπόρεσε να αντισταθεί στα δικά τους hits: την ερωτική απογείωση του 'Fly', τον (γατίσιο) σουρεαλισμό του 'Στα Ξαφνικά', το γκάζωμα του 'Βασιληά', την γλύκα του 'Γεια', την υπέροχη εκτέλεση του μεταμορφωμένου 'Monte Carlo' και το (όλοι-το-περιμέναμε-πως-και-πως) 'Ασταμάτητα Νέοι'.
Από την άλλη, στα πιο χαλαρά τους κομμάτια υπήρξε μία κοιλιά υπογραμμισμένη και από το αρκετά ξενέρωτο αθηναϊκό κοινό, γεγονός αναμενόμενο αφού η διάρκεια του σετ ξεπέρασε τις δύο ώρες με δύο encore. Δεν ξεκόλλαγαν από το Fuzz οι εκλεκτοί κυριοι Xaxakes απολαμβάνοντας το θρίαμβό τους, μέχρι που πρόσφεραν για δεύτερη φορά τα 'Monte Carlo' και 'Γεια'.
Ασταμάτητα Νέοι, κύριε Νάστα...
Και στα δικά μας...
Νίκος Ζωητός
To playlist
No comments:
Post a Comment