Flaming Lips - Embryonic [2009, WEA / Reprise]

Ας ξεκινήσουμε ανάποδα! Ο επόμενος δίσκος των Flaming Lips θα είναι ένα remake του κλασικού 'Dark Side Of The Moon' των Pink Floyd. Το πιάσατε το υπονοούμενο, έτσι?
Η τριλογία που ξεκίνησε με το αξεπέραστο 'The Soft Bulletin' (1999) και συνεχίστηκε με τα ελαφρώς κατώτερα 'Yoshimi Battles The Pink Robots' (2002) και 'At War With The Mystics' (2006) μας είχε στείλει το μήνυμα: η μπάντα από την Oklahoma δεν ήθελε ποτέ να γίνει το νέο supergroup που θα γεμίζει τις αρένες (βλέπε U2). Οι στρατιές των νέων οπαδών που τους έβλεπαν στη σκηνή ντυμένους ζωάκια να παίζουν με πολύχρωμα μπαλόνια και να πετούν κομφετί στο κοινό πίστεψαν ότι το group θα τους προσφέρει και άλλα χιτάκια σαν το 'Do You Realize??' και το 'The Yeah Yeah Yeah Song'. Τώρα, όλοι αυτοί μετά το 'Embryonic' μπορούν να ανοίξουν την πόρτα και να αποχωρήσουν σαν βρεγμένες γάτες...

Η τριλογία των Lips σταδιακά τους απομάκρυνε από τη συμβατικότητα και τα hits και τους πήγαινε σε καθαρά ψυχεδελικά-πειραματικά μονοπάτια. Αυτήν την πορεία είχανε προεπιλέξει από το 1997 κιόλας, όταν κυκλοφόρησαν το πρωτοποριακό 'Zaireeka', ένα τετραπλό cd που απαιτούσε τα 4 cd να παιχθούν ταυτόχρονα σε διαφορετικά cd players (κίνηση αντιεμπορική όπως καταλαβαίνετε, εκτός αν έχετε κάποιον συγγενή με το επώνυμο ...'Κωτσόβολος').
Έτσι, φτάνουμε στο σωτήριο έτος 2009, όταν ο κύριος Wayne Coyne και η παρέα του αποφασίζει να κυκλοφορήσουν ένα διπλό LP, σε μία περίοδο που όλο και λιγότεροι ακούν (και πόσο μάλλον αγοράζουν) LPs. 'Everybody else is releasing singles,. We're giving you 18' λένε οι ίδιοι στο message board τους. Και όχι μόνο αυτό: η μπάντα μπαίνει στο studio χωρίς έτοιμες συνθέσεις αφού ο δίσκος θα προκύψει από πολύωρα τζαμαρίσματα και αυτοσχεδιασμούς: ο ορισμός της εμπορικής αυτοκτονίας...

Το αποτέλεσμα τους (και μας) δικαιώνει απόλυτα: 71 λεπτά συμπυκνωμένης Flaming Lips-ικής ψυχεδέλειας που πατάει με το ένα πόδι στους Pink Floyd με το άλλο στο kraut rock των 70's κοιτάζοντας στα μάτια την free jazz του Miles Davis. Η Land Rover μάλλον δεν θα προτιμήσει ένα track του 'Embryonic' για το επόμενο διαφημιστικό της (ως γνωστόν, είχε χρησιμοποιήσει το 'Do You Realize??')...Άλλωστε, singles δεν μπορούν να απομονωθούν από αυτό το μονοκόμματο αριστούργημα. Ίσως, το 'Silver Trembling Hands' να δίνει μία μικρή γεύση σε όσους θέλουν να καταλάβουν περί τίνος πρόκειται...
Μετά από διψήφιο αριθμό ακροάσεων, συνηθίζεις την αγριότητα του εναρκτήριου 'Convinced Of The Hex', ξαναμπαίνεις στο γνωστό good or evil στιχουργικό (και μόνιμο) τριπάκι τους στο 'Evil', απολαμβάνεις την Karren O των Yeah Yeah Yeahs να μιμείται φωνές ζώων τηλεφωνικά στο 'I Can Be A Frog', τινάζεσαι από την καρέκλα σου σε κάθε πάτημα πλήκτρου του 'Virgo Self-Esteem Broadcast' και θυμάσαι την δήλωση του Wayne Coyne για τους πιστούς ακροατές της μπάντας: 'Our audience is giving us the freedom, the encouragement, the money and the time to say, ‘Go somewhere where no other band could go, and come back and tell us what it was like.’

Νίκος Ζωητός