Δεν μπορώ να το ξεπεράσω! Το προσπάθησα αρκετά, αλλά συγχωρέστε με: απλά δεν μπορώ να το ξεπεράσω. Μην με ρωτάτε ποιο γιατί είμαι σίγουρος ότι όλοι το βλέπετε και απλά είτε κάνετε ότι δεν το βλέπετε είτε δεν θέλετε να το ομολογήσετε...Μιλάω, φυσικά, για την υπερβολική ομοιότητα των Silversun Pickups με τους Smashing Pumpkins. Να υποθέσουμε ότι απλά συνέπεσε η χροιά της φωνής του Brian Aubert να μοιάζει διαβολικά με αυτήν του Billy Corgan; Δεκτόν, συμβαίνουν αυτά. Να δεχτούμε ότι είναι σύμπτωση ότι οι δύο μπάντες έχουν τα ίδια αρχικά; ΟΚ. Το γεγονός ότι και οι δύο έχουν γυναίκα μπασίστρια; Τυχαίο. Ότι έχουν στη σύνθεσή τους και μία γιαπωνεζόφατσα (James Iha για τους Pumpkins και Chris Guanlao για τους Pickups); Έ όχι, γιατρέ! Τα βλέπω όλα διπλά !
Πέρα απο την συνωμοσιολογία, οι Silversun Pickups είναι μία αξιόλογη μπάντα και ήταν μία σπάνια ευκαιρία για την ελληνική indie κοινότητα να απολαύσει ένα φρέσκο όνομα στη χώρα μας: τα συγχαρητήριά μας στους promoters και στο Gagarin, το οποίο έκανε ένα αξιομνημόνευτο χατ-τρικ μαζί με τους Horrors και τους Pains Of Being Pure At Heart τον Ιούνιο. Συγχαρητήρια όμως και στους Έλληνες Gardenbox, που ξεκίνησαν τη βραδιά με τον post rock (και όχι μόνο) ήχο τους. Πολύ καλύτεροι από διάφορους post rock Μεσσίες που μας επισκέπτονται κατά καιρούς και με ιδιαίτερο ενδιαφέρον όταν μπολιάζουν τον ήχο τους με περισσότερα ηλεκτρονικά στοιχεία και γυναικεία φωνητικά, όπως στο τελευταίο καθηλωτικό κομμάτι του set τους. Δείτε και μόνοι σας:
Οι Silversun Pickups φαίνεται να έχουν πολλούς περισσότερους οπαδούς στην Ελλάδα απ'ότι περιμέναμε: δεν ήταν τόσο το πλήθος (μισογεμάτο το Gagarin) όσο το πάθος και το επίπεδο γνώσης των στίχων-κομματιών που μας εντυπωσίασε. Για μιάμιση ώρα, η μπάντα ικανοποίησε πλήρως, ξεκινώντας με το αδύναμο 'Growing Old Is Getting Old' και 'Well Thought Out Twinkles'. Ιδιαίτερα κεφάτοι και κινητικοί στη σκηνή, με το χάρισμα της live μπάντας που διψάει για αναγνώριση-καταξίωση: ένας χαρισματικός frontman (εμφανώς επηρεασμένος και από το ...ούζο που κατέβασε live), ένας λυσσασμένος drummer (με ένα πιατίνι τοποθετημένο σε ύψος... Κοκολάκη) , μία ντίβα στο μπάσο και ένας κιμπορντίστας με I-Love-Grateful-Dead-and-the-whole-fuckin'-60's look. Ένα set μοιρασμένο ανάμεσα στο εξαιρετικό 'Carnavas' (2006) και στο μέτριο Swoon (2009), με highlights τα 'Panic On', ' There's No Secrets This Year' και 'Lazy Eye' και ένα δυναμικότατο encore με κορύφωμα-φινάλε το 'Common Reactor'. ¨Ενας αρχετυπικά indie ήχος. Το ροκ των Χερουβήμ, όπως είχαν πει και το 1993 οι ...πως τους είπαμε να δεις...; Ά ναι, οι Smashing Pumpkins...
Νίκος Ζωητός
No comments:
Post a Comment